Kar Altında ( 23 Ocak 2016 )
Samsun Offroad Kulübü üyeleri olarak haydi bir hafta sonu kaçamağı yapalım diye çıkmıştık yola.3 araba 5 kişiydik.Arka bahçemiz Kadırga Yaylası’naydı rotamız ve hedefimiz.
Samsun merkez güneşli idi ama tepelerde kar görünüyordu.Fazla zorlanmayız diye düşünüyordum.
Yakıtlarımızı tamamladıktan sonra Sarıışık köyü üzerinden yavaş yavaş yükselmeye başladık.Kar hafif hafif kendini göstermeye başlamıştı ama yol üzerinde yoktu.Ta ki Ayvalı köyüne gelene kadar , oradan sonra kar üzerinde gitmeye başladık.Artık şartlar zorlamaya başlamıştı.
Taşlı yol dediğimiz yere aracım L200 ile ilk ben tırmandım ama arkada ekip arkadaşlarım derinleşen karda sıkıntı yaşadıklarını telsizle anons edince çıktığım yolu geri geri inmek zorunda kaldım.Orman içinde bir yerlerde sağa doğru manevra yaparken bir gürültü ile ön akslarımı kırdım , daha fazla dayanamamıştı aracım.En zayıf yeri olan akslardan koyvermişti kendini.
Hedeflediğimiz kamp alanı olan Kadırga Yaylası’na çıkmak hayal olmuştu.En yakın yerde orman içine sola doğru bir yol vardı oradan gidebilirsek içerilerde güzel bir kamp alanı bulabiliriz diye umuyorduk.Ama arızalı ve tek çekere düşmüş bir araç ile derin karda ilerlemek kolay değildi.Biraz ileri biraz geri birazda ekip arkadaşlarımın yardımı ile düzlük bir alana kadar gelebildik.Sonunda ideal kamp alanı olmasa bile kötünün iyisi diyebileceğimiz bir kamp alanı bulduk.
Bu arada kar yağışı hiç azalmamış , çadırları kurmak bile tipi altında zor oluyordu, çadırın içine malzeme taşırken açık kalan kapısından içeri kar tipi şeklinde birikiyordu.
Sonunda tüm ekip çadırlarını kurmuş , devrilmiş ağaçlardan yakacak odun elde edilmiş ve kamp ateşi yoğun tipi altında yakılmıştı.Ancak kar öyle bastırmıştı ki branda germek şart olmuştu , yemek kaplarımız bile anında kar doluyordu.Biraz uğraş ve yardımlaşma ile brandamızı da gererek altında akşam yemeğimizi atıştırmaya başladık.
Yağan kar gezinin başlarından 30 cm civarında iken akşamla beraber hızını artırmış 50 cm civarına kadar çıkmıştı.Kamp sandalyelerinden bile kalkamaz olmuştuk çünkü hemen kar doluyordu.
Gece erken yattık gün yorucu olmuştu.
Sabah nedense her zaman çadırımın üzerine doğan güneş bir türlü doğmak bilmiyordu.En azından ben öyle sanıyordum.Uyku tulumundan saatime uzandım bir gayretle aman Allah’ım saat sabah 7 olmuştu ama neden çadırımın içi karanlıktı ?
Çadırın tavanına dokununca anladım gerçeği gece kar yağışı hiç durmamış , çadırımın üstü komple karla kaplanmıştı.Bir gayret tulumdan çıkıp hemen giyindim ama çadırımın fermuarlarını açmak o kadar kolay olmadı , donmuşlardı.Beni ısıtsın diye uyku tulumumun içine koyduğum sıcak su torbam geldi aklıma hemen onu alarak içinde ki ılımış suyu fermuarlara döktüm , biraz uğraş ile çadırımın kapısını açabildim .
Dışarısı inanılmazdı , kardan hiç bir şey görünmüyordu , ne diğer çadırlar ne de arabalar akşamdan kalan yemek masası ve gereçler bile kar altında kalmıştı.Ekip de uyanınca kısa bir toparlanma sürecine girdik , ekip arkadaşlarımdan birinin yağan kardan çadırı çökmüş geceyi arabasında geçirmek zorunda kalmış. Kar yağışı ise hala devam ediyordu .Kahvaltımızı hazırlamak ve toplanmak da kolay olmadı .Kar yüksekliği bazı yerlerde 75 cm bazı yerlerde 1 mt ‘yi buluyordu artık.
Malzemeleri benim aracın arkasına öylesine dolduruverdik zaten tipi altında düzgün toplanma şansımız yoktu.
Dün arızalanan aracım ile yine öne ben koyuldum en azından vincim sağlamdı diğer ekip arkadaşlarım araçlarını yol istikametine döndürmeye çalışırlarken ben partnerim ile önden yolu açmaya çalışıyorduk.
Ama ne yol açmak zaten önden çekişi kırılan L200 kaput hizasına gelen karı yarmakta zorlanırken vinçim aralıksız hiç durmadan çalışıyordu.Arkada ki ekip ise vinçleri arıza yapınca saplanıp kalmış bizden yardım bekliyordu.Tam bir macera oluyordu bizim için.
1,5 kilometreye yakın yolu gidebilmiştik arka ekipten hala ses yoktu , onlara yardım için yaya olarak geri gittik ama yürümek bile artık imkansızdı kar belimizi de geçmiş bazı yerlerde göğsümüze kadar çıkıyordu.Elimizde kürek ve halatlarla diğer arkadaşlarımıza yardıma başladık.Biraz kürek biraz itiklemek biraz makara sistemi biraz patinaj derken araçlarımızı yola sokuverdik , benim açtığım yoldan aracımın olduğu yere kadar gelmek kolay oldu ama ondan sonrası ise yine vinçleme yine ileri geri manevralarla doluydu.
Bu arada Samsun’da bizi merak eden ekibimizin diğer üyeleri toplanmış bir arama ekibi kurarak yola çıkmışlardı.Onlarda aşırı yağan kardan rahatsız olmuş bizi merak etmişlerdi.
Biz yolu açmaya çalışırken onlarda bize ulaşmak için alternatif yollar denemeye başlamışlardı.Hatta trafiğe kapanmış Samsun-Ankara yoluna ters yönden girerek ve yolda kalmış arabaları kurtararak bize 1 kilometre kadar yaklaşmışlardı.Ama o 1 kilometreyi aşmak bile o kadar kolay olmadı.Yardıma gelen ekibin desteği, yine vinçler, yine halatlar derken sabahtan beri 8 saatlik uğraş sonunda köy yoluna çıkabilmiştik.
Eve dönüşümüz telsiz konuşmaları eşliğinde 2 gün boyunca yaşadığımız macerayı yorumlayarak oldu.
İşin özü Tabiat Ana her zaman galip geliyordu ve doğa sporlarının şakası yoktu.Bilinçsiz ve hazırsız olmak ölüme bile sebep olabiliyordu.
Çok şükür ekibim uzun yılların tecrübesi ve almış olduğu eğitimlerin sayesinde zorlu bir kampı daha geride bırakmıştı , sağsalim evlerimize dönmeyi başarmıştık.
